Leczenie endodontyczne (kanałowe)
Wybór metody leczenia endodontycznego zależy od rozpoznania lekarskiego. Daje ono odpowiedź na pytanie, jak zaawansowany jest proces chorobowy w obrębie zębiny, miazgi i tkanek okołowierzchołkowych.
Badania przedmiotowe i podmiotowe pacjenta pozwalają na decyzję, czy miazgę można zachować przy życiu, czy może konieczne jest jej usunięcie lub przeprowadzenie zabiegów chirurgicznych.
Leczenie endodontyczne opiera się na dwóch podstawowych sposobach postępowania:
- leczenie zachowawcze - leczenie biologiczne, którego celem jest uratowanie żywej miazgi
- leczenie polegające na usunięciu miazgi
Przebieg zabiegu usunięcia miazgi
Postępowanie w przypadku konieczności usunięcia miazgi przebiega podczas jednej lub kilku wizyt w gabinecie stomatologicznym. Jeżeli pacjent odczuwa ból, lekarz rozpoczyna leczenie od wyeliminowania bólu. Następnie przystępuje do szcze-gółowego rozpoznania choroby pacjenta. Zleca wykonanie zdjęć rentgenowskich.
W razie potrzeby leczenie zęba przebiega w znieczuleniu miejscowym.
Następnie lekarz wierci w zębie otwór, przedostając się w ten sposób aż do powierzchni miazgi zęba. Obszar leczony wraz z miazgą i kanałami zębowymi jest dezynfekowany. Kolejnym etapem jest usunięcie martwej lub żywej miazgi. Lekarz opracowuje kanały, nadaje im odpowiedni kształt, przepłukuje tak, by nastąpiło całkowite usunięcie miazgi kanałowej oraz toksyn bakteryjnych z kanalików zębinowych. Kolejnym etapem jest wypełnienie kanałów, które musi być całkowicie szczelne i biozgodne. Tylko wtedy nie będzie bowiem możliwe przenikanie bakterii z jamy zęba do tkanek okołowierzchołkowych. Materiałem powszechnie stosowanym do wypełniania kanałów jest gutaperka (rodzaj żywicy) wraz ze specjalnymi pastami.
Między zabiegami w gabinecie dentystycznym lekarz stosuje czasowe wypełnienia, by ochronić obszar leczony do następnej wizyty. Prawidłowe leczenie jest czasochłonne, wymaga wiedzy, cierpliwości i doświadczenia lekarza. Jednak prawidłowo przeleczony tą metodą ząb może służyć pacjentowi przez wiele lat.
Ostatnim etapem jest odbudowa korony zęba lub wykonanie wkładu koronowo-korzeniowego, a na nim korony protetycznej. Podczas wizyt kontrolnych w gabinecie dentystycznym lekarz będzie obserwował ten ząb, by w razie potrzeby móc szybko i skutecznie zadziałać.
Zalety
- Metoda ta pozwala na uratowanie zęba pacjenta i przedłużenie jego prawidłowego funkcjonowania przez wiele lat. Jeżeli pacjent nie zostanie poddany leczeniu endodontycznemu w odpowiednim momencie, to zapalenie może rozszerzyć się nawet na cały organizm pacjenta.
Wady
- Kanały mają często nieregularne, osobliwe i dalekie od idealnych kształty. Przez to dokładne ich opracowanie bywa trudne, a czasem nie udaje się. Skutkiem może być nawrót infekcji i konieczność powtórzenia procedury lub konieczność zastosowania chirurgicznych metod leczenia.
- Właściwy dostęp do kanałów może wymagać usunięcia znacznej części korony zęba (większej niż w przypadku leczenia zwykłego ubytku lub wymiany starego wypełnienia).