Ponowne leczenie endodontyczne
W leczeniu endodontycznym lekarze często mają do czynienia z osobliwą, utrudniającą prawidłowe leczenie budową kanałów zębowych pacjenta lub występowaniem złogów mineralnych. Źródłem sukcesu jest prawidłowe opracowanie i wypełnienie kanałów dlatego tak ważne jest, by udać się do doświadczonego lekarza specjalisty. Jeżeli lekarz niewłaściwie oceni kształt i długość kanału lub nie ma możliwości dotarcia do pewnych obszarów narzędziami, kanał może zostać oczyszczony i wypełniony niedokładnie. Skutkiem tego może być ponowny stan zapalny i konieczność przeprowadzenia powtórnego zabiegu.
Oczywiście przystąpienie do ponownego leczenia zęba zostaje poprzedzone dokładnym badaniem lekarskim oraz wykonaniem i analizą zdjęć rentgenowskich. Pacjent, który zgłasza się do lekarza, czasem odczuwa ból lub w obrębie leczonego zęba obserwuje utrzymującą się opuchliznę. Bywa, że zmiany są widoczne jedynie na obrazie zdjęcia rentgenowskiego w postaci ciemnej „plamy” w okolicy wierzchołka korzenia. Ta plama wskazuje na zanik kości i postępujący przewlekły stan zapalny.
To powtórne postępowanie jest zwykle bardziej skomplikowane niż leczenie pierwotne. Lekarz ma do pokonania dodatkową barierę w postaci wypełnień, wkładów koronowo-korzeniowych, materiałów użytych do wypełnienia kanałów. To dodatkowe przeszkody, które muszą być niezwykle precyzyjnie usunięte.
Kolejne działania polegają na mechaniczno-chemicznym opracowaniu kanałów, usunięciu toksyn, wypłukaniu i osuszeniu leczonego obszaru. W końcowym etapie kanały są ponownie wypełniane gutaperką. Takie opracowanie i wypełnienie pozwoli na wyleczenie tkanek okołwierzchołkowych, a kość w miejscu zaniku odbuduje się. Tak przeleczony i odbudowany ząb może służyć pacjentowi jeszcze przez wiele lat.
Powody konieczności podjęcia ponownego leczenia endodontycznego
- dolegliwości bólowe,
- objawy nieprawidłowości na zdjęciu radiologicznym(zmiany zapalne w kości, niecałkowicie wypełnione kanały.
Ponowne leczenie nigdy nie gwarantuje uzyskania pożądanego efektu, jest zawsze próbą polepszenia stanu zęba.
Przeciwwskazania
- brak możliwości poprawy istniejącego stanu rzeczy - prawidłowego opracowania i wypełnienia kanałów,
- niedostateczna motywacja pacjenta, gdyż postępowanie wymaga zwykle więcej niż dwóch wizyt w gabinecie dentystycznym,
- zła higiena jamy ustnej pacjenta, która może uniemożliwić utrzymanie leczonego zęba z powodu próchnicy.
Jeżeli lekarz nie widzi możliwości poprawy kondycji zęba, metoda ta nie jest stosowana. W takim przypadku stosuje się metody leczenia zachowawczo-chirurgicznego resekcję, hemisekcję czy redektomię lub dokonuje się chirurgicznego usunięcia zęba - ekstrakcji. Jeżeli jednak istnieje szansa na uratowanie zęba, to zwykle lekarz przekonuje pacjenta, by podjąć ten wysiłek.
Należy pamiętać, że po usunięciu zęba konieczne będzie uzupełnienie powstałego ubytku. W przeciwnym razie zęby przeciwstawne zaczną się wysuwać, zęby sąsiadujące wysuwać i obracać, co w konsekwencji może doprowadzić do utraty kolejnych zębów. Zacznie postępować zjawisko zaniku kości.
Nieuzupełnione braki wpływają także na kondycję całego stawu skroniowo-żuchwowego mogąc doprowadzić do upośledzenia funkcji żucia. A postępowanie z takimi komplikacjami jest nie tylko niezwykle czasochłonne, ale i bardzo drogie.