Najczęściej zadawane pytania
Odpowiedź w postać reakcji na ból za strony miazgi jest doskonałym wskaźnikiem mówiącym o stanie zęba i stopniu zaawansowania choroby endodontycznej. Z jednej strony dla lekarza ważne są informacje od pacjenta, czy ząb boli, kiedy, co jaki czas, czy pacjent odczuwa ból podczas jedzenia, czy ząb reaguje na ciepło lub zimno. Z drugiej strony lekarze sam sprawdza wrażliwość zęba na ból prowokując tą reakcję. Jeżeli przerwy między bólami są długie, to zwykle mamy do czynienia z początkowym stadium rozwoju choroby. Gdy zaś są częste i promieniujące, to choroba jest zazwyczaj rozwinięta.
Ból promieniujący jest cechą charakterystyczną przy nieodwracalnych stanach zapalnych miazgi. Jeżeli po wycofaniu bodźca bólowego podczas badania lekarskiego ząb nie przestaje boleć, to jest to symptom rozległych stanów zapalnych. Zatem charakterystyka reakcji zęba na ból dostarcza bardzo wielu informacji na etapie diagnozy pacjenta.
Alternatywą dla leczenia endodontycznego jest usunięcie chorego zęba. Bardzo często jest to poważny dylemat dla pacjenta.
Jeżeli jest szansa pozostawienia zęba pacjenta, lekarz zawsze wybiera to rozwiązanie . Mimo, że leczenie bywa czasochłonne i kosztowne, to cena usunięcia zęba może być dużo wyższa, niż pacjentowi pozornie się wydaje. Brak zębowy należy uzupełnić protetycznie – mostem lub chirurgiczno-protetycznie – implantem.
Jeżeli nie uzupełnimy powstałego ubytku zęby przeciwstawne zaczną się wysuwać, zęby sąsiadujące wysuwać i obracać, co w konsekwencji może doprowadzić do utraty kolejnych zębów. Zacznie też postępować zjawisko zaniku kości. Nieuzupełnione braki wpływają także na kondycję stawu skroniowo-żuchwowego doprowadzając do upośledzenia funkcji żucia.
Najczęstsze symptomy choroby miazgi to samoistny ból, przedłużająca się nadwrażliwość zęba na ciepło lub zimno, ból odczuwalny podczas żucia pokarmów, zmiana koloru zęba, obrzęk dziąseł, powiększenie węzłów chłonnych.
Ząb który jest leczony kanałowo musi zostać odbudowany po leczeniu, by móc właściwie pełnić swoje funkcje. Ponieważ właściwy dostęp do kanałów może wymagać usunięcia znacznej części korony zęba (większej niż w przypadku leczenia zwykłego ubytku lub wymiany starego wypełnienia) często wymagana jest specjalna odbudowa złożona ze specjalnych, montowanych w kanale sztyftach (z metalu lub tworzywa) i korony. Jeśli zniszczenie zęba przed leczeniem endodontycznym jest niewielkie wystarcza konwencjonalne wypełnienie kompozytowe (jak w leczeniu ubytków próchnicowych).
Po zabiegu pacjent może odczuwać dyskomfort. Przez kilka dni może odczuwać też ból. Czasem występuje opuchlizna w pobliżu leczonego obszaru.
Jeżeli pacjent odczuwa wspomniane dolegliwości powinien skontaktować się ze swoim lekarzem prowadzącym. Ten przeprowadzi kontrolę i zadecyduje np. o przepisaniu stosownych leków przeciwbólowych. Zaleci też inne metody zmniejszające lub niwelujące te przykre symptomy.
Tuż po leczeniu należy ograniczyć jedzenie i picie gorących pokarmów. Przez kilka dni po zabiegu należy unikać jedzenia potraw bardzo twardych lub takich, które wymagają intensywnego żucia.
Po zabiegu pacjent musi dbać szczególnie o higienę jamy ustnej. Na czas gojenia rany zaleca się także zwrócić uwagę na dietę. Przez kilka dni po leczeniu zaleca się jedzenie pokarmów w postaci papek.
Czasem po leczeniu endodontycznym ząb może zmienić kolor. Jednak jeśli tak się stanie, to istnieje wiele metod pozwalających przywrócić naturalny kolor zęba np. stosując metody chemicznego wybielania oraz metody protetyczne jak licówki ceramiczne lub korony.