Mosty adhezyjne osadzone na materiałach kompozytowych

Mosty adhezyjne to konstrukcje stałe, przyklejane do sąsiednich zębów. Mogą one uzupełniać pojedyncze braki zębowe w odcinku przednim, rzadziej w bocznym. Najczęściej wykonywane są bez preparowania zębów sąsiednich, a konstrukcja jest jedynie przyklejana do sąsiednich zębów pacjenta.

Trwałość i wytrzymałość mechaniczna takiego uzupełnienia nie jest idealna i jest ograniczona wytrzymałością zastosowanego kleju oraz powierzchnią klejenia. Im mocniejszy klej i większa powierzchnia klejenia, tym rokowanie jest lepsze. Jednak pacjent musi się liczyć z tym, że most taki może się odkleić. Jednak nawet jeśli tak się stanie, najczęściej możliwe jest ponowne jego przyklejenie.

Najczęściej mosty adhezyjne stosuje się u młodych pacjentów, w celu odsunięcia w czasie wykonania mostu tradycyjnego lub zabiegu wszczepienia implantów. Czasami mosty takie stosowane są jako konstrukcja z wyboru gdy wykonanie innej nie jest możliwe, a uzupełnienie braku zębowego konieczne. Czasami w specyficznych okolicznościach wykonuje się preparację ograniczoną w zębach sąsiadujących z brakiem w celu utworzenia miejsca dla elementów mostu, które są przyklejane do tych zębów.

Mosty adhezyjne najczęściej wykonywane są w taki sposób, że elementy przyklejane do zębów sąsiednich są metalowe, a dzięki temu wytrzymałe mechanicznie i jednocześnie cienkie. Czasami dla poprawy walorów estetycznych opisany nośnik wykonuje się np. z tlenku cyrkonu. Wtedy jest on w kolorze zęba. Ząb uzupełniający brak jest najczęściej zębem wykonanym z odpowiedniej porcelany. Czasami stosuje się konstrukcje tymczasowe mające na celu natychmiastowe uzupełnienie pojedynczego braku zębowego. Jest to ząb modelowany z kompozytu bezpośrednio w jamie ustnej pacjenta i przyklejany do zębów sąsiednich na włóknie szklanym specjalnie wytwarzanym do tego celu.

Postępowanie kliniczne

Podczas pierwszej wizyty następuje ocena warunków zgryzowych pod kątem możliwości wykonania mostu adhezyjnego, badanie kliniczne zębów filarowych i czasami radiologiczne. Lekarz pobiera wyciski, określa kolor i liczbę zębów, na których przyklejone będą elementy retencyjne mostu. W oparciu o te informacje dalsze prace zlecene są laboratorium techniki dentystycznej.

Drugi etap kliniczny to ocena funkcji i estetyki przygotowanej pracy laboratoryjnej i osadzenie wykonanej konstrukcji na odpowiednim rodzaju kleju. W ostatnim etapie lekarz omawia z pacjentem szczegóły związane z ograniczeniami w zakresie obciążania mechanicznego, higieny i harmonogramu wizyt kontrolnych.

Zalety:

  • mosty adhezyjne nie wymagają szlifowania zębów sąsiednich
  • są bardzo dobrym rozwiązaniem dla dzieci i młodzieży przed zakończeniem wzrostu
  • bardzo często stosowane w przypadku wrodzonego braku zawiązków zębowych u młodzieży, jako następowe leczenie poortodontyczne
  • dobra konstrukcja odraczająca wykonanie zabiegów radykalnych, takich jak wszczepienie implantów lub wykonanie mostu tradycyjnego

Wady:

  • most adhezyjny może się odkleić w przypadku kiepskich warunków klinicznych lub w sytuacji, gdy pacjent nie przestrzega zaleceń dotyczących obciążania mechanicznego wykonanej konstrukcji
  • zła higiena jamy ustnej może prowadzić do próchnicy w miejscach bezpośrednio przylegających do mostu adhezyjnego